Deze tempel, gebouwd uit miljoenen adobe stenen, was ooit veel groter dan hij heden ten dagen is, ruim een derde van de tempel is namelijk in de loop der tijd weggespoeld. De Spaanse conquistadores hebben hier mede schuld aan, zij waren het die een nabijgelegen rivier hadden omgeleid om de schatten die ze gestolen hadden makkelijk naar de kust te kunnen vervoeren. Ondanks de geleden schade is deze tempel met 8 verdiepingen, verbonden door steile trappen en met een hoogte van 45 meter, nog steeds s’werelds grootste adobe tempel. Men vermoed dat deze tempel meerdere functies had, naast een koninklijk onderkomen en militaire standplaats zou het ook een administratie functie hebben binnen het Moche rijk.

Deze tempel is kleiner dan Huaca del Sol en het bestaat uit drie delen.

Het noordelijke deel, dat helaas grotendeels vernield is bij plunderingen, en het beter bewaard gebleven oostelijke en centrale deel.

Als je bedenkt dat de bouw van deze tempel zo’n 2000 jaar geleden werd begonnen, is het verbazingwekkend het keramiek en dat de friezen op de muren alle plunderingen en extreme weersomstandigheden hebben doorstaan. De kleuren zijn op sommige plekken nog schitterend bewaard gebleven. De kunst die gevonden is verteld veel over de Moche en hoe zij leefden. Vooral de god Ayapec komt herhaaldelijk terug in de tempel, te herkennen aan een boze blik, grommend en zijn tanden goed zichtbaar. Het volk was goedgelovig en bang voor de goden. Deze tempel word gezien als het ceremonieel en religieus centrum van de Moche.

In het oostelijke deel tonen illustraties op de muur hoe de religieuze rituelen werden uitgevoerd. Hier werden mensen geofferd aan de goden door ze een dodelijke klap op het hoofd te geven om ze vervolgens van een platform af te gooien. Archeologen hebben op deze plek meerdere lichamen gevonden, de hoofdwonden waren duidelijk kin de schedels te herkennen.

Het centrale deel van de tempel herbergt een begraafplaats voor de elite, zij werden te midden van schatten begraven.

El Brujo, gelegen in Magdalena de Cao, wordt gezien als één van de meest waardevolle vindplaatsen aan de Noord Peruaanse kustlijn. De oudste vondsten dateren van ruim 3000 voor christus en ondanks de extreme weersomstandigheden, is gelukkig veel bewaard gebleven.

Wat dit 30 meter hoge adobetempelcomplex zijn bekendheid heeft gegeven zijn de goed bewaarde friezen van ‘El Brujo’. Daarnaast is in dit complex in 2006 het graf van ‘Dama de Cao’ gevonden, de eerste vrouwelijke mummie van een krijgersaristocratie, gekleed in strijdkleding. Haar mooi getatoeëerde lichaam is in het nabijgelegen museum te bewonderen, evenals vele schatten die in haar graf gevonden zijn. Er zijn veel sieraden van zilver, koper en goud te zien evenals interessant aardewerk.

Het Chan Chan (Zon Zon) complex staat op de Unesco werelderfgoed lijst. Het is gelegen in de Moche valley en na het uiteenvallen van de Moche was het de hoofdstad van het Chimú-rijk. Het was de grootste stad van het pre-colombiaanse tijdperk. De Chimor leefden van 900 n.C tot 1470 n.C tot ze ten val werd gebracht door het Inca-rijk.

De stad  Chan Chan heeft een oppervlakte van 20 km²  en is gelegen in een bijzonder droog stuk van de Noord Peruaanse kustlijn. In deze stad waren 9 grote paleizen, elk voor een heerser. Na de dood van een heerser veranderde de functie en werd het een mausoleum. Een heerser werd samen met zijn harem, die bestond uit meerdere vrouwen begraven.

Door de droogte in het gebied werd het volk gedwongen om inventief te zijn in het vinden van water en hierdoor ontwikkelde zij zich tot experts op het gebied van irrigatie. Drinkwater werd vanaf de voet van de Andes richting de stad geleid en hiermee werd het mogelijk het droge landschap te bewerken. Er werden onder andere waterreservoirs aangelegd.

De overgebleven ruïnes liggen centraal in het bewaard gebleven centrum van de stad en bestaan uit lage muurtjes van Adobestenen welke mooi versiert zijn met vormen en dieren. Slechts één van de 9 paleizen is goed bewaard gebleven, de overige vielen ten prooi aan de Spaanse conquistador die, op zoek naar waardevolle schatten, veel vernielingen aanbrachten. Dit paleis, onderdeel van het Tschudi complex, bestaat uit zalen, tombes en een groot plein en is een niet te missen bezienswaardigheid.

Op het Chan Chan complex staat een klein maar interessant museum.

Om een goed beeld te krijgen van waarom de ruïnes echt een bezoek waard zijn, is het noodzakelijk de foto’s te bekijken. In het echt ziet het er nog veel indrukwekkender uit.

Huaca del Dragon is een belangrijk ceremonieel en administratief Chimú adobe monument. De friezen en muurschilderingen dateren uit de 12e eeuw en tonen menselijke figuren en rituelen, draken (Dragon) en een regenboog (Arco Iris).

De tempel lag tot de zestiger jaren bedolven onder een laag zand, hierdoor werd de tempel niet eerder gevonden en geplunderd en is hij goed bewaard gebleven. Deze tempel werd vroeger goed onderhouden en de figuren werden tijdens rituelen regelmatig geschilderd. Doordat de tempel opgegraven is heeft het el niño fenomeen echter zijn impact gehad op de tempel en zijn de originele kleuren vervaagd.

Het complex heeft een oppervlakte van zo’n 3000 m², hierin staat de twee etage hoge tempel, omgeven door 2 meter dikke verdedigingsmuren. De muren zijn versierd met friezen en vooral de draken zijn een terugkomend thema. In de tempel zijn resten van baby’s gevonden, archeologen vermoeden dat deze geofferd zijn als onderdeel van een vruchtbaarheidsritueel. Dit vermoeden wordt versterkt door de afbeelding van een regenboog die in de tempel staat afgebeeld, ook wel het symbool van nieuw leven.